Voor dit artikel heb ik verschillende scripties en onderzoeken gelezen. Hopelijk geniet je er net zoveel van dit te lezen als ik dat deed voor het onderzoek.
Hierboven zie je de Ishango bot, dit is een bot van de baviaan en je ziet hier markeringen op staan. Na verschillende onderzoeken te hebben gelezen wordt het de eerste wiskundige calculator of de menstruele periode kalender genoemd. Dit bot dateert van 22.000 BC. Het werd in 1950 gevonden aan de oever van een meer in het noordoosten van Zaïre, het toenmalige Belgische Congo. Op het oppervlak zijn drie rijen inkepingen uitgehouwen, waarvan wordt aangenomen dat ze 9,19,21,11 aangeven: 19,12,13,11: en 7,5,5,10, 8,4,6,3. Er werd vastgesteld dat de inkepingen een maankalender van zes maanden zou vertegenwoordigen. Hier begon de grondlegging van wiskunde.
Wat etnische-wiskundige Claudia Zaslavsky Beweert dat dit bot diende als menstruatietracker.
“Het Ishango gekerfde bot en soortgelijke artefacten zijn ontstaan doordat een vrouw een maankalender nodig had om haar maandelijkse cycli bij te houden. Het wordt algemeen erkend dat vrouwen de eerste landbouwers waren, en in die hoedanigheid hadden ze misschien een maankalender nodig’, schreef Zaslavsky.
De geleerde Alexander Marshack beschreef de groepen inkepingen als volgt: “… noch zo geplaatst en georganiseerd dat ze decoratief zijn, noch voldoende gestructureerd om tatoeage sporen te zijn. We nemen daarom aan dat ze ‘verhalen’ zijn en op de een of andere manier abstract of symbolisch zijn, en een van de vormen van opzettelijke markering vertegenwoordigen die door de mens werden gebruikt voordat ze schreven. Het kan telpunten zijn van maanden of menstruatie, of tekens van ‘magie’ of ‘ritueel’ gemaakt als gebed of offer in een legendarische deelname aan het verlangen naar een succesvolle zwangerschap.
Maar Zaslavsky ziet het als een veel opener geval.
Wie anders dan een vrouw die haar cycli bijhoudt, heeft een maankalender nodig? grapte Zaslavsky. Een collega met vergelijkbare wiskundige interesses, suggereerde dat vroegere landbouwkundigen dergelijke archieven zouden hebben bijgehouden. Hij voegde er echter snel aan toe dat vrouwen waarschijnlijk de eerste landbouwers waren. Ze ontdekten de teelt terwijl de mannen aan het jagen waren. Dus hoe je het ook wendt of keert, vrouwen waren ongetwijfeld de eerste wiskundige!” Hoe fascinerend!
Het oudst gekerfde bot dat tot nu toe is opgegraven, werd gevonden in zuidelijk Afrika en bevat 29 incisies. Het wordt geschat op ongeveer 37.000 jaar oud. Hoewel mysteries van ovulatie, menstruatie en conceptie pas rond de 19de eew door de wetenschap werden ontdekt, zouden de meeste mensen voor die tijd menstruatie als een cyclus hebben begrepen; ze wisten dat regelmatige bloedingen duidden op vruchtbaarheid en gebrek aan zwangerschap. Recepten voor het behandelen van gebrek aan menstruatie, of amenorroe, zijn vanaf de oudheid rijkelijk voorzien met medische teksten en receptenboeken in huishoudens.
Wat andere culturen hebben gedaan om hun menstruatiecyclus bij te houden.
In de Maori-cultuur, “volgens de kennis van onze voorouders en ouderen, is de maan de permanente echtgenoot, of echte echtgenoot, van alle vrouwen, omdat vrouwen menstrueren wanneer de maan verschijnt.”
De Suri in het zuidwesten van Ethiopie houden hun menstruatiecyclus al lang bij door de dagen te tellen met hun knopen of kralen aan een touwtje dat onder hun kleding wordt gedragen. Elke knoop of kraal vertegenwoordigt 1 dag en het aantal en soorten knopen duiden de verschillende fasen in hun menstruatiecyclus aan. Elke dag maken ze een knoop los en beginnen het proces opnieuw op de eerste dag van hun menstruatie.
Andere traditionele kalendermethoden evolueerden naar het maken van inkepingen op stokjes om periodes en zwangerschappen bij te houden door elke maand een nieuw stokje te markeren.
In de Indiaanse Yurok-stam legden vrouwen elke dag een stok in een mand. Als ze zwanger werden, lieten ze elke maand een stokje in een mandje vallen tot ze tien stokjes hadden.
In Siberische culturen waren vrouwen de bewaarders van de kalender; de Nganasan vrouwen naaiden kleurrijke stroken stof aan een kledingstuk om de tien maanden zwangerschap te lezen.
10 maanden inderdaad niet 9 maanden zoals wij bekend mee zijn.
In Scandinavie gebruikten ze slanke houten staven als kalenders, met inkepingen voor de dagen van het jaar en beschrijven karakters voor zonnewende, equinoxen en feestdagen. De staven heten primstav-sticks, Latijnse betekenis “eerste verschijning van een nieuwe maan;” en “prim” is oudnoors voor “nieuwe maan”. Ze worden ook rynstavs genoemd vanwege hun gebruik van runensymbolen.
In The Woman’s Encyclopedia of Myths and Secrets stelt de feministische schrijfster Barbara G. Walker dat kalenders zelf zijn ontstaan doordat vrouwen hun cycli bijhouden: “Er is aangetoond dat het kalenderbewustzijn zich het eerst ontwikkelde bij vrouwen, vanwege hun natuurlijke menstruele lichaamskalender, gecorreleerd met waarnemingen van de fasen van de maan.
Chinese vrouwen stelden 3000 jaar geleden een maankalender vast, waarbij ze de hemelbol verdeelde in 28 stellaire ‘herenhuizen’ waar de maan doorheen ging
Onder de Maya’s van Midden-Amerika wist elke vrouw dat de grote Maya-kalander eerst was gebaseerd op haar menstruatiecycli.’
Vrouwen waren de eerste waarnemers van de fundamentele periodiciteit van de natuur, de periodiciteit waarop alle latere wetenschappelijk waarnemingen werden gedaan “, schreef William Irwin Thompson in The Time Falling Bodies Tak to Light: Mythology, Sexuality and the Origins of Culture.
Het lijkt misschien bizar om te veronderstellen dat het volgen van vruchtbaarheid aanleiding gaf tot kalenders. We zijn eraan gewend dat ‘vrouwelijke’ dingen als minder belangrijk worden bestempeld en altijd op de tweede plaats komen. Mannen waren bezig met de belangrijke zaken van jagen, terwijl vrouwen thuis maar wat aan het dollen waren. Maar het ontwikkelen van een systeem waarin vrouwen relatief nauwkeurige boekhouding van hun menstruatiecycli konden bijhouden, was van vitaal belang voor het bestaan van de mensheid.
Wat ik denk, voel
Wat voor mij vooral resoneert als ik kijk naar mijzelf als vrouw en hoe ik bezig ben met mijn cyclus en vanuit hier mijn leven inplan. Zo lijkt het mij logisch dat onze voorouders dit ook deden. De lucht is altijd een kaart geweest voor zeelieden, mensen zelfs dieren met onze bioritme (volgende blog lees je hier meer over). De mens navigeerde via de maan, om de weg terug naar huis te vinden) en de zon die de dag inluidde. Het lijkt mij meer dan logisch dat onze voorouders een diepe verbinding ervaarde met de maan. Zeker omdat onze voorouders diep intuned waren met hun lichaam en er tijd was om te ontdekken.
Ook resoneert het voor mij wel dat ze dagen bijhielden betreft hun cyclus. Toen was het een wonder als er niet leven bij komt. Zo dicht bij je eigen kern en dichtbij het natuurlijk ritme, dan wil je juist bewust zijn van je vruchtbare dagen. Dus ja, ik geloof beste dat dit bot een cyclus mapping is van onze voorouders! En wat denk, voel jij?