Ik blaas mijn blog nieuw leven in

Ja, dat lees je goed. In een online wereld waar video en snel-scorende content zegeviert, ga ik terug naar het social media stenentijdperk. Ik pak mijn pen (of ja, toetsenbord) weer op en ga weer bloggen. Gewoon, omdat ik daar zin in heb (en ik hoop stiekem jullie ook).

Ik heb jarenlang geblogd. Echt jarenlang. Waarom ben ik ermee gestopt? Een simpel excuus zou zijn: ik werd moeder. Maar het lag gecompliceerder dan alleen dat feit. Ik werd moeder en had vooraf geen rekening gehouden met wat dat allemaal teweeg zou brengen.

Het ongekende slaapgebrek. Het feit dat 90% van mijn dag al bepaald was voordat ik überhaupt kon nadenken over wat IK eigenlijk met die dag wilde gaan doen. De immense innerlijke transformatie die de geboorte van mijn zoons met zich meebracht. Ik was er niet op voorbereid. En dus ging er veel, heel erg veel, on hold.

Deels had het ook te maken met een karaktereigenschap waarmee ik al sinds mijn kindertijd strijd mee voer. De drang naar perfectie. Bloggen was op een gegeven moment niet meer voor de lol. Teksten moesten perfect. Er moesten knallers van foto’s bij. Sterke social media copy. En als minder dan 1000 mensen mijn blog bekeken was ik intens teleurgesteld.

Als het moederschap je één ding leert, is dat perfectie nastreven een leeg omhulsel is. Het brengt je niet wat je zoekt. Je bent er een hoop tijd mee kwijt en bovenal ontneem je jezelf een boel plezier.

Helaas staat social media er nog steeds vol mee. Perfecte feeds die perfecte levens laten zien. Vormgegeven in perfecte tinten beige.

Ik heb daar dus geen zin meer in.

Ik wil kleur, ‘jeu’. Buiten de lijntjes. Imperfect. Meewaaien met de wind. Doen waar IK zin in heb. WANNEER ik daar zin in heb. Zonder na te denken over views, perfecte foto’s of gelikte teksten.

Ik wil gewoon weer delen wat er in mijn hoofd omgaat.

En als dat voor ‘slechts’ 2 mensen ook interessant is – so be it.

Dus, hoi jullie twee! Fijn dat jullie er zijn. Maar als er helemaal niemand meeleest is dat ook oké. Ik ben hier in de eerste plaats voor mezelf. En in mijn eentje kan ik ook lachen om mijn eigen grappen. Soms zelfs nog wel harder.

Groetjes van deze blog-holbewoner.